- суық жел
- (Алм., Жам.) ауру түрі. С у ы қ ж е л і ң болса, ыстық-ыстық май шыжғырып ұртта (Алм., Жам.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
суық жел
Смотреть что такое "суық жел" в других словарях:
жел — арқан. Қатты соққан желден киіз үйді сақтау үшін сыртынан айнала бастыратын арқан. Ж е л а р қ а н д ы үйдің екі жағынан қапсыра орап әкеліп, қазыққа мықтап байлайды (Қаз. этнография., 2, 284). Желге ұшып кетті. Жоқ болды, құрыды. «Кешір» деген… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
желін қап — (Түрікм., Красн.) түйенің желінін қаптайтын қап. Қара суықта түйе желіні жарылып кетпес үшін ж е л і н қ а п кигіземіз (Түрікм., Красн.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жел ауру — (Ақт., Тем.) суық тиіп ауыру … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ексім жел — (Қост., Жанг.) ызғарлы, суық жел. Ысқырған е к с і м д і ж е л арбиған қу қаңбақты домалатып, ескі апандарға, сай жырасына малша иіріп, тыға түседі (Б. Майл., Шығ., 354) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
көжелік — (Шығ.Қаз., Ү Н.) зауытта істелген жіңішке жұмыр кеспе, сондай ақ түтік сияқты қамыр кеспе. Суы қайнаған болар, балам, ас үйге к ө ж е л і к ала бар (Шығ.Қаз., Ү Н.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
итбалықтың қатырмасы — (Түрікм., Красн.) наурыз айының екінші жартысында соғатын суық жел. И т б а л ы қ т ы ң қ а т ы рм а с ы кезінде төлдеген жас қозылар суыққа шалдығып қалады (Түрікм., Красн.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қарабас — I зат. зоол. Қоңыржай аудандарында тіршілік ететін, басы қара әнші құс (славка). Қ а р а б а с – торғайдай ғана кішкене құс. Ол өзінің басындағы бас киім сияқты қара қауырсындары үшін осылай аталған (Құстар, 88). II зат. Қаратау аңғарынан тұрақты … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
алағаншық — 1 (Көкш.: Щуч., Еңб.; Қар., Қарқ.) бір ашылып, бірде қайта соққан боран. Қыстыгүні а л а ғ а н ш ы қ боран жиі болып тұрады (Көкш., Еңб.) 2 (Жамб., Шу) суық жел. Бізде күншығыстан соққан желді а л а ғ а н ш ы қ дейді. А л а ғ а н ш ы қ соққанда… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қарақатқақ — (Түрікм., Красн.) көктемнің алғашқы кезінде соғатын құрғақ суық жел. Күн сайын қ а р а қ а т қ а қ соғып, елдің мазасын алып тұр (Түрікм., Красн.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
шошала — 1 (Түрікм.: Красн., Ашх., Таш.; Гур., Тең.; Ақт.: Ырғ., Жұр.; Қ орда: Арал, Қарм.; Рес.: Орын., Сарат.) сиырға тиетін шанышқақ, оқыра. Мөңкігенің не ш о ш ал а тиген сиырдай (Түрікм., Красн.). Жаз айындағы ш о ш а л а д а н мал қатты ариды Қ орда … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
