сақау

1

(Сем.: Абай, Шұб.; Шығ.Қаз., Ү-Н.; Тау., Қош.) сөйлей де, ести де алмайтын кемтар адам. Мынау бала с а қ а у екен (Тау., Қош.)

2

(Алм., Жам.; Павл., Ерт.; Рес., Сарат.) жылқы төлінің (құлыны) тамағы, алқымы ісіп ауыруы. Кер биенің құлыны с а қ а у болыпты (Павл., Ерт.)... құлын-тайдың ноғаласын, с а қ а у ы н, бұзаудың қылауын, қос кіндігін, қойдың көнтақасын емдейді (Ғ. Мұст., Дау. кейін, 344)