сабан

1

(Ақт.: Ойыл, Тем., Ырғ.; Гур.: Есб., Маңғ.; Қ-орда, Арал; Қост., Жанг.; Рес., Орын.; Түрікм.: Ашх., Таш., Мары, Красн.) соқа. С аб а н м е н жер айдаймыз (Ақт., Ырғ.). С а б а н м е н айналасын жыртып таста (Гур., Есб.). С а б а н айдауға шықтық (Қост., Жанг.). Қазақтар с а б а н д ы берегіректе біліп бастады (Түрікм., Таш.). Ағаш с а б а н н ы ң түрені үлкен болады (Орын., Бөр.). Бұл колхоз сентябрьдің 10-нан 16-на дейін 5 с а б а н м е н тек қана 4 гектар жер жыртты («Соц. ауыл», №68, 1940). С а б а н д ы 10 апрельден бастап жүргізіп, 15 апрель күні планды 172 га етіп артығымен орындады («К-з жолы», №32, 1939). С а б а н д а р ы м ы з бен тырмаларымызды сақадай сай етіп қойдық (Қ. Қар., Алт. ізд., 252). [Сабан ұшында темір бар соқа (М. Қашқ., І, 382), сабан темір соқа, сабан егістік жер (СС, 294). Түрікше тат. соқа (Л. Буд. І, 695); баш. һабан; ноғ. сабан; құм. сабан; бурят. саваон (Ә. Нұрм., Жер. тіл ерекш. төрк., 99)]

2

(Орал, Орда) сабағы қатты шөптен қалған қиқым. Мал қатты шөпті жегенде с а б а н көп қалады. Оны отын қылуға да болады (Орал, Орда)