өртең

(Монғ.) лау бекеті. Төлеңгіт, төре жиылдың, Сілімтір мен селтеңге. Кедейдің бір-бір шолағын, Ұстадың өзің ө р т е ң г е (А. Бап., Өлең., 40). Ц. Насанбалжир “Сыртқы монголдан манжчин мемлекетіне жасалған қызмет” дейтін кітабында: “Қобдадан Соғаққа дейін 8 ө р т е ң болған, бұл ө р т е ң г е әрбір үй 6 ат, 3 түйе беріп келген” деп жазады (А. Сарай, Рев. бұр. Монғ. қаз., 39). [Монғолша өртөө өртең, лау (Монғ.-қаз. сөз., 140)]