- қылша
- 1(Жамб.: Шу, Мер., Луг., Мойын., Жам.) қызылша. Судың құлағын тартсаң болғаны, қ ы л ш а л а р д ы ң жері жарылып кетеді (Жамб., Жам.). Қарауылдағы жетісегіз атты қ ы л ш а ғ а жібергенің не? (Жамб., Шу). Қант қ ы л ш а с ы егілген жердің топырағын жұмсату керек («Ү-Н. кол.», 1938, №37)2(Жамб.: Мер., Қорд., Шу; Алм., Жам.; Жезқ., Ағад.) тастақты жерге шығатын тарам-тарам болып өсетін өсімдік. Қ ы л ш а н ы көктей отқа жағып күлін насыбайға салады (Жамб., Шу). Насыбайға салатын қ ы л ш ан ы ң күлі де жоқ болып тұр (Алм., Жам.). Теріні ширату үшін қ ы л ш а н ы қайнатып, соның суына салады (Жезқ., Ағад.). …Қ ы л ш а ғана өңсіз, сұрқай исі де жоқ (Ш. Мұрт., Инт. наны, 50). Ол әрі-беріден соң қ ы л ш а мен киік отына, тіпті, адыраспанның тұнып тұрғанына да қарамады (Ш. Мұрт., 41-ж. кел., 163)3(Алм.: Шел., Еңб-қаз.; Жам.; Сем., Ұрж.; Жезқ., Ағад.) қызылша (ауру аты). Оның баласына қ ы л ш а шығып жатыр екен (Алм., Жам.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.