қызылша

қызылша
1
1. Қ-орда., Арал) жерге жабысыңқырап шығатын, құмда өсетін өсімдік. Қ ы з ы л ш а н ы қой жейді Қ-орда., Арал). 2. Қ-орда., Қарм.) түсі көк шыбықты, майда жапырақты кісі бойлы құмаққа шығатын шөп. 3. (Гур., Маңғ.; Өзб., Там.) таулы жерге шығатын шөптің бір түрі. Қ ы з ы л ш а н ы қой жейді (Гур., Маңғ.)
2
(Рес., Омбы) бидайдың піспеген кездегі түрі

Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. . 2005.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Смотреть что такое "қызылша" в других словарях:

  • қызылша — … 2. Қызылша өсімдігінің жеуге жарамды тамыржемісі. Олар қазірдің өзінде ақ алмадан, құлпынайдан, таңқурайдан, қарақаттан, қ ы з ы л ш а д а н, сәбізден жасалған шырындарға қанық болып алған (Жетісу, 06. 08. 1968, 4). Жылқыны қолда ұстаған… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • қызылша — зат. мед. Балалардың денесіне қызара бөртіп шығатын жұқпалы ауру …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

  • қызылшақат — зат. Қызыл түсті шақат. Үш көкшенің қ ы з ы л ш а қ а т шағылдарында ма ау, Ақбозат арындатып, қасқыр қуып келе жатады (Т.Әлімқұлов, Сейтек сарыны, 79) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • қызылша бидай — (Көкш.: Щуч., Еңб.) кішкене қызыл бидай …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • қызылшақалау — сын. Қауырсыны толық шығып үлгермеген (балапан). Енді біреулері қ ы з ы л ш а қ а л а у, әлжуаз болып келеді (Қаз. әдеб., 21. 11. 1975, 2) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • дем беру — (Шымк., Түлк.) ауа жіберу, қызылша егісіне құбыр арқылы ауа жіберу. Әрбір көмбеге құбыр орнатылып, оның ішіндегі қызылшаға д е м б е р е м і з (Шымк., Түлк.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • жекелеу — (Шымк.: Сайр., Түлк., Қызылқ.; Жамб.: Мер., Луг., Шу; Түрікм., Таш.) сирету, бөлектеу, араларын ашу. Қызылша, мақта түптерін кезінде ж е к е л е у керек (Шымк., Сайр.). Бізде қылчаны (қ.) ж е к е л е у г е кірісті (Жамб., Шу). Бригадаға тиісті… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • қылша — 1 (Жамб.: Шу, Мер., Луг., Мойын., Жам.) қызылша. Судың құлағын тартсаң болғаны, қ ы л ш а л а р д ы ң жері жарылып кетеді (Жамб., Жам.). Қарауылдағы жетісегіз атты қ ы л ш а ғ а жібергенің не? (Жамб., Шу). Қант қ ы л ш а с ы егілген жердің… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • мәнжің — (Монғ.) қызылша. Бәкірақын сарттың м ә н ж і ң і н балалар ұрлап тоқтатпайтын (Монғ.). [Монғолша манжин қызылша (Монғ. қаз. сөз., 1954, 111)] …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • қонақ — I зат. Қонақ өсімдігінің дәні, тұқымы. Аман бұрыла жүріп, өз үйінің егінін көрді. Биыл екі пұт бидай, бір пұт сұлы, бір аяқ қ о н а қ салған (Ғ.Мұстафин, Дауылдан кейін, 6). Демек, бұл Ақбоз емес. Оған ауыр болады деп, Біркімбай қ о н а қ… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»