- қызулы
- (Гур., Есб.) қызу. Ауданымыздың қаржы жинар жұмысы қазіргі талапқа сай қ ы з у л ы түрде жүруде («Соц. мал шар.», 15.04.1942)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
қызулы
Смотреть что такое "қызулы" в других словарях:
арын — 1 (Жезқ., Ұлы.; Қост., Жанг.) екпін, қарқын. А р ы н д а ғ а н қызулы кісі екен (Жезқ., Ұлы.). А р ы н ы бар ат деп ала жөнелетін, алып қашатын атты айтады (Қост., Жанг.). Қырғ. арым (К. Юд., КРС, 73) 2 (Рес., Орын.) аттың бұзылуы, ауыр жүкті… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
аяққа басу — (Орал: Жымп., Қара.) жолға қойылу. Есейген соң ақылы кіріп, оқуы а я қ қ а б а с т ы (Орал, Қара.). Комсомолдар қатары қызулы өсе бастады. Саяси мәдениет жұмыстары а я қ қ а б а с т ы («Үлг. кең. ауыл», 20.07.1931) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
баялыш — Қ орда., Арал; Түрікм.: Красн., Небид.; Ақт., Шалқ.; Жамб., Шу) құмға кейде қатқылға шығатын тікенекті, бұталы өсімдік. Жапырағын мал жейді. Жергілікті халық отынға пайдаланады, қызулы, түтіні аз. Б а ял ы ш т ы төрт түлік малдың қайсысы болса да … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қарабарақ — 1. (Гур., Маңғ.) күлінен сілті дайындайтын ащы шөп. 2. Қ орда., Арал) аласа бойлы сексеуіл тәрізді қатты ағаш. Қ а р а б ар а қ қызулы отын. Қ а р а б а р а қ жақсаң үйің жылы болады Қ орда., Арал) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
сарандыз — (Жамб.: Шу, Мер.; Алм., Жам.; Шығ.Қаз., Зайс.) бойы ұзын болып өсетін, мал жемейтін шөп. С а р а н д ы з д ы ң тамыры қырчаңқы болған малды емдеуге жұмсайды, күштілігі керомендей (Жамб., Шу). С а р а н д ы з д ы отқа жағады, қызулы болады (Алм.,… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
әңгелекше — үст. Әңгелек тәрізді, әңгелек сияқты. Қызғынды қызулы ерді қызықтырды, Қызарып ерге піскен ә ң г е л е к ш е (Айтыс, 2. 496) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қандым — … 2. Қандым ағашының сүрегі. Қ а н д ы м қызулы отын, оның шоғы темірді сексеуілдің шоғынан бұрын балқытады және шоғы көпке дейін сөнбей жатады (А.Балтабаев, Шөлде орман., 11). Халық қ а н д ы м д ы қасық, ожау, үзеңгі, қазық, тоқпақ, қада, бұрау … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қызыл — I зат. г е о г р. Топырағы, тасы қызғылттау жер. – Жоқ, сері аға, адасып кетерсіз, бұл арада шоқ қ ы з ы л д а р көп, бір бірінен айнымайды (С.Жүнісов, Ақан сері 2, 303). Ол «Бұзау өлген» қ ы з ы л ы н а шыға беріп, бұйдасын іріккен… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
