- құлдау
- 1(Шығ.Қаз.: Зайс., Ү-Н., Тарб.; Сем.: Абай, Ұрж.; Монғ.) төмен қарай жүру, құлдилау, бойлай жағалай жүру. Ол өзен бойымен төмен қарай қ ұ л д а д ы (Шығ.Қаз., Зайс.). Пароход қ ұ л д а й жүреді (Шығ.Қаз., Тарб.). Тек төртінші күні ғана бұл жолаушылар тобы Қарамола тұсына жетіп, Шар өзенінің бойын қ ұ л д а п келе жатты (М. Әу., Абай жолы, ІІ, 350). Кеңсайдан қ ұ лд а ң қ ы р а п келген кезде, Тастақшы аласа дөңді көрді (К. Ораз., Ақ жаз., 66). Ұйғыр көшесімен төмен қ ұ л д а д ы қ (М. Мағ., Көк кеп., 80). Әлгінде ғана қ ұ л д а й иріңдеп жатқан толқын енді дөңгелене үйіріліп оңға қарай бағытын өзгертті (“Ж. талап”, 35)2(Сем., Мақ.) ысырып, қусырып кеп қалу. Комбайн да қ ұ л д а п кеп қалды (Сем., Мақ.)3(Сем., Мақ.) жекелеп, әр үйге кіріп, шетінен бастап аралау. Ауылды қ ұ л д а п аралап келеміз (Сем., Мақ.)4(Сем., Мақ.) біртіндеп, жайлап орналастыру. Малды қ ұ л д а п, ыңғайластырған жөн (Сем., Мақ)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.