қоттау — (Түрікм., Красн.) қыздыру. Ал, сен дайындала бер, мен мәшінді қ о т т а й ы н, – деп інісі орнынан тұрды да далаға шығып кетті (Түрікм., Красн.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
оттау — (Қарақ.) өртеу, от қою. Осы дүйім жұрттың бәрі түрікменнен қашты, тамды о т т а п кетті. Сонда біз бала жігіт едік (Қарақ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
оталау — Қ орда., Арал) оттау … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
шөпектеу — (Маң., Маңғ.) оттау, жайылу (малға байланысты). Қанша өріске айдасаң да ш ө п е к т е п жүріп тоюды білмейтін құзғын құрсақ қошақан… (Ә. Кекіл., Үркер, 69) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
шымқу — 1 (Қарақ., Қоң.) қымқу, шалып шалып оттау (малдың жүріп бара жатып шөптің басын шалып оттауы). Жабыла оттап, ш ы м қ ы п келе жатқан жылқылар кәннен қаперсіз еді (Қарақ., Қоң.) 2 (Гур., Тең.) уыстау, жиыра ұстау. Айна алдында о жер, бұ жерін ш ы… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
бұтта — ет. ауыс. Қалай болса, солай сөйлеу, оттау. Аққу құстың төресі жеке жүріп оттамас. Аса ердің жақсысы бұралқы сөзді б ұ т т а м а с (Шешендік сөзд., 132) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
иіскеленшек — сын. Иіскелене беретін, көп иіскегіш. Аруана атаулы жайшылықты оттау, күйсеуден танып, бура жағалап и і с к е л е н ш е к бола бастаған кез (С. Елубаев, Ойсыл қара, 35) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
оталақта — ет. жерг. Оттау, көку, пышырау. – Тәйт әрі, босқа о т а л а қ т а м а! деп, писарын тыйып тастады (Қ.Сәрсекеев, Қызыл жалау, 2, 154) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
