- қол самаурын
- (Өзб.) самаурынның кішкене түрі. Шәйді қ о л с а м а у р ы н ғ а қайнатты (Өзб.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
қол самаурын
Смотреть что такое "қол самаурын" в других словарях:
самаурын салу — (Орал, Орда) самаурын қайнату. – Е, сүйт, екеуіміз әңгімелесіп отырып шай ішейік, кемпір ай, – деді қарт, – с а м а у р ы н с а л ш ы. Сисенбай отыр ғой (Ж. Нәжім., Кішк., 52) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
самаурын — ор. Шай қайнатуға арналған, оттығы іш жағына орналасқан металл ыдыс … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
самаурыншы — зат. Самаурынға шай қанатушы, самаурын қоюшы адам. (Ө.Тұрманжанов, Менің кітаб., 174) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
электр — кернеуі. физ. Электр приборлары мен шамдары қалыпты жұмыс істейтін шама. Э л е к т р к е р н е у і вольтпен немесе киловольтпен өлшенеді (Шаңырақ, 45). Электр самаурын. Электр қуатымен қайнайтын самаурын. Бір бұрыштағы шағын столдың үстіне э л е… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
әтешкер — Қ орда., Арал) шымшуыр, қысқаш. Самаурын ішіндегі бықсып жатқан шаланы ә т е ш к е р м е н қысып алып тастасайшы Қ орда., Арал). қ. әскір, әтәшкүр, әтешкүр, әтешкір, әтешкі, әтішкүр, әтішкір, әчкір … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
әтешкүр — (Қ орда: Сыр., Арал; Ақт., Шалқ.; Түрікм.: Ашх., Мары, Тедж., Байр., Таш.; Қарақ.; Гур., Маңғ.) қысқаш, шымшуыр. Ә т е ш к ү р жерошақтың алдында жатыр Қ орда., Арал). Самаурынға ә т е ш к ү р м е н шоқ сал (Ақт., Шалқ.). [Түрікменше әтишгир (Рус … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жез таба — (Көкш., Қ ту; Қост., Жітіқ.; Орал: Чап., Жымп.; Қарақ.) самаурын астына қоятын поднос. Ж е з т а б а н ы сүртуді ұмытып барамын (Көкш., Қ ту). Буы бұрқырап тұрған самауырынды ж е з т а б а н ы ң үстіне әкеп қойды (Қост., Жітіқ.). Ж е з т а б ан ы … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қисық керней — (Жамб., Жам.) темір пеш немесе самаурын трубасының иіліп келген түрі … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
лағыл — (Орал, Қара.) самаурын астына қоятын поднос … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ләгөн — 1. (Тәж.; Ақт., Ойыл; Рес., Орын.) қол жуатын шылапшын. Бала, л ә г ө н м е н су әкеліп кісілердің қолына су құй (Ақт., Ойыл). 2. (Орал: Жән., Орда; Гур., Есб.) самаурын астына қоятын поднос. Магазинде л ә г ө н сатып жатыр, ала кел (Орал, Жән.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
