таға

1

(Қ-орда: Жал., Сыр., Шиелі; Жамб., Жам.; Шымк.: Бөг., Сайр.; Өзб., Ташк.) нағашы. Адамның бір жұрты т а ғ а с ы ғой Қ-орда., Жал.). Оның т а ғ а с ы ертең жүреді (Шымк., Сайр.). Біз Ахмет т а ғ а м екеуміз, тете өстік (Өзб., Ташк.). Т а ғ а ана руынан шыққан барлық еркек атаулыға қолданыла береді. Жасы кіші болса, кішкене т а ғ а, кейде нағашы атаны дәу ата дейді (Өзб., Ташк.)

2

(Сем., Абай) қолдан жасаған пиманың табаны тозбас үшін табанға байланған жылқының тұяғы. Аяғымыздың табанына т а ғ а байлап қыста шыға беретінбіз (Сем., Абай)