сүдін

(Орал: Жән., Чап.; Қ-орда, Арал; Түрікм.: Красн., Небид., Ашх., Таш., Көнеүр., Тедж.; Рес., Волг.) түр, кескін, кейіп. Мына кісінің с ү д і н і суық екен (Орал, Чап.). Қабдыр ауру ма, с ү д і н і нашар екен (Орал, Жән.). С ү д і н і н е болайын, самсық (қ.) екен (Түрікм., Ашх.). С ү д і н і келмегенге сүйкенбе (Мақал). Остаптың бүгінгі жексұрын с үд і н і тағы көз алдына келді (Х. Есенж., Ақ Жай., 48). Петька деген біздің бір кісінің келмеген, с ү д і н с і з д е у жолдасымыз темір пешке шабынып отырып, су киімін кептіріп жатыр деп жазып қой (Ә. Нұрп., Күт. күн., 8). – Ой, с ү д і н і ң құрсын, Қаратаздың жылқысы бәріңе жетеді (Ә. Нұрп., Қан мен тер, 244). Мына адамда с ү д і н жоқ қой (Рес., Волг.). қ. сұқыт, сұпы 2, сұпыт, сүдін, сықпыт.