- моржа
- 1(Ақт.: Ойыл, Ырғ.; Қарақ.; Өзб., Там.) шамның шынысы, пияласы. Шамның м о р ж а с ы н тазалап қой (Ақт., Ойыл). Шамның м о р ж а с ы сынды (Ақт., Ырғ.). Ол м о р ж а л ы шам жарығында өткір жүзі жарқылдап, шапшаң сермелген балтаны жерге қоя беріп, Есейге көз тоқтатып, таңдана қарады (Ә. Нұрп., Күт. күн., 6). қ. мүрже 2, мүржі 2.2(Жамб.: Шу, Мер., Луг.; Алм.: Еңб-қаз., Шел.; Орал, Жән.; Қ-орда: Сыр., Жал., Қарм.; Рес., Орын.; Түрікм.: Таш., Көнеүр.; Қарақ.; Монғ.; Ауғ.; Ир.) пештің түтін жолы, труба, мұржа. М о р ж а ғ а қар толып қапты (Жамб., Шу). М о р ж а д а н түтін будақтайды (Орал, Жән.). М о р ж а жарылса, екінің бірінде-ақ өрт кетеді (Қарақ.). Пештің м о р ж а с ы н а н шыққан көк ала түтін тіп-тіке болып аспанға созылып жатыр (Б. Майл., Шығ., ІІІ, 61). қ. мора.
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.