аттау — зат. Піспектің басына орнатылған сйыр мүйізінің ұшы … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
аттау — 1 (Қарақ.) сүттің қаймағын айыру 2 (Қ орда: Қарм., Арал; Ақт., Ырғ.) сиыр мүйізінен жасалған піспек. А т т а у басындай май алдым, Атып аузыма салдым Қ орда., Қарм.). Күбідегі сүтті шелекке құйып, а т т а у м е н шайқап май аламыз (Ақт., Ырғ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
арқан аттау — Қазақтың халық ойыны. Түбі бөріні мазақтаудан шыққан. Ол арқаннан қатты қорқады. Жазда ауылды айнала арқан керіп қойса жоламайды. Балалар қасқырдың бұл мінезін көрсету үшін біреуі қойшы болып тығылып тұрады да, өзгесі керілген арқаннан қорыққан… … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
босаға аттау — Алғаш келін болып түсу, үйге кіру … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
лақаттау — ет. Қабырдың бір жақ қабырғасын кеуектеп, қуыстап қазу … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
бас сағаттау — (ҚХР) бас сауғалау, бой жасыру, көрінбей қашу … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
дықаттау — (Қарақ.) анықтап айту, пысықтап айту … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
дыңқаттау — (Қарақ.) пысықтап, қайталап айту. Батыстың кей сөйленістерінде пісенттеу (Ә. Нұрм., Қаз. тіл. гов. батыс тобы, 123) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жағаттау — (Тау., Қош.) ептеп айту, шет жағасын сездіру. Ол әңгімені ж а ғ а т т а т а айтты (Тау., Қош.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
оңаттау — (Гур., Тең.) өңдеу, жөндеу. Балық аулайтын қайықтарды қыстыгүні о ңа т т а п қоямыз. О ң а т т а л м а ғ а н қайықты теңізге шығармайды (Гур., Тең.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
