- қасып
- (Жезқ., Ағад.) кәсіп
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
асмалы — Асып куела торган, асма … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
асылмалы — Асып куела торган, асма … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
дар — Асып үтерү юлы белән җәзалау җайланмасы: бер яки ике багананың башына аркылы агач беркетеп ясалган корылма … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
таган — 1. Кимендә өч колга яки бүрәнәнең нечкә очларын бау (җилем) белән үзара беркетеп, юан очларын җиргә бастырып торгызылган корылма – уртасына нәр. б. асып кую яки тышкы яктан каплап куыш ясау өчен куела. Шундый корылма рәвешендә бер берсенә терәтеп … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
Идеология — (гр. idea – ұғым, елес logos – сөз, ілім, ғылым) – пәні идеялардың пайда болуы және өзгеруі, олардың жеке әлеуметтік топтардың, таптардың, сословиелердің (жіктердің) өміріне ықпалы болатын ғылымды белгілеу үшін ХVІІІ ғ. аяғы – ХІХғ. басындағы… … Философиялық терминдердің сөздігі
пайнау — (Жамб., Жам.) егіннен асып шыққан су. Егінге тартылған судың п а й н а у ы асып кетті (Жамб., Жам.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жерүстел — зат. сөйл. Жозы. Ортада дөңгелек ж е р ү с т е л тұратын. Бәріміз соны жағалай жайғасып, құнжыңдасып тамақ жеп, шай ішетінбіз (Д. Рамазан, Жылап аққан., 254). Томпақ бет, тәмпіш мұрын қара баланың сөзі дөңгелек ж е р ү с т е л д і жағалай… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
күрпі — ет. жерг. Кенересінен асу, асып тасу, толықсу. К ү р п і г е н қос дарияны қатар емген телегей теңіз қыста да, жазда да кенересінен асып, ісініп, ыңыранып жатқаны (Ә. Нұрпейісов, Соңғы., 130) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қылдыбақыр — зат. Мосыға асып, ас пісіретін, тұтқасы (бауы) зымнан жасалған бақыр (Ж.Өмірбеков, Қызыл су, 9, 21). Қарауыл төрт жағынан түгел қойып, Қалың қол, ат түйіскен қатарласып, Мосыда қ ы л д ы б а қ ы р терең сайда Қозының құлынменен етін асып… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
көянтә — 1. Чиләк, кәрзин кебек нәрсәләрне асып йөртү өчен очларында уентыгы яки тимер ыргаклары булган, җилкәгә салына торган озын иңсәле, бөгеп ясалган агач җайланма. с. Көянтәгә эленгән чиләкләргә сыйган кадәр 2. Көчләрнең тәэсир итү ноктасыннан ике… … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге