- қара мылтық
- (Қарақ.) шиті мылтық
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
қара мылтық
Смотреть что такое "қара мылтық" в других словарях:
қара — азық. Астық д.м. Соғыс зардабын елдің дендеп түсіне бастағаны да биыл жаз: қант шай, қ а р а а з ы қ т ы ң көзі кеміді (Ә.Сарай, Атырау, 310). Қара ала қаз. Қаздың қара ала түсті бір түрі. Көл бетін жапқан қ а р а а л а қ а з бен қасқалдақ,… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
мылтықшы — (Қарақ.) дәуіт шегіртке. М ы л т ы қ ш ы жыланның көзін ойып ала береді (Қарақ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
арақашықтық сақталатын көне ұрыс құралдары — садақ пен жебе, мылтық түрлері: шитті, білтелі, бытыралы, шамғал, күлдірмамай, ақберен, жеке ауыз, қос ауыз, т.б … Казахский толковый терминологический словарь по военному делу
түрікпен мылтық — (Қарақ.) сирақты, аузынан оқталатын шүріппелі мылтық … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ақмылтық — 1. (Қар., Қарқ.) мерген. 2. (ҚХР) түзу мылтық. 3. (Қар., Қарқ.; ҚХР) сөзуар, тілмәр. Қара сөздің а қ м ы л т ы ғ ы (Қар., Қарқ.). Ауыл арасындағы шолақ бәйгеге өзіміз де а қ м ы л т ы қ, деп бұ да өзінің бұқпа қулығын көрсетпей, басын бүркегенде … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жезайыр — зат. көне. 1. Ерте кездегі мылтықтардың бір түрі. Мылтықтың «алты қырлы ақ берен», «он екі құрсау ж е з а й ы р», «қозыкеш», «құлдырмамай», «қара мылтық» деген аттары бар (Ата салты., 50). 2. Садақ оғының (жебенің) бір түрі. Сайгез, бұлың,… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
құлдырмамай — зат. көне. Ертедегі мылтықтардың бір түрі. Мылтықтың «алты қырлы ақ берен», «он екі құрсау жез айыр», «қозыкеш», «қ ұ л д ы р м а м а й», «қара мылтық» деген аттары бар (Ата салты., 50). «Нақыпбек! Тұр, қоршап алыпты» дегенімде, қ ұ л д ы р м а м … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қырлы — (Гур., Маңғ.) ұзын қара мылтық, ішінің 2 3 рет айналатын қыры бар … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
оқжатар — (Қарақ., Мой.) диск, коробка. Мылтықтың о қ ж а т а р ы н д а үш оқ бар екен (Қарақ., Мой.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ақ — зат. в ет. Бұзаулы сиырда, қозылы қойда болатын жұқпалы, әрі зілді дерт. Мұндай жағдайда малдың сүті тартылып қалады. Егер бір қой а қ болып ауырса, ол қоралы қойға түгел жұғады (Ж. Бабалықұлы, Мал ауруы., 8). Ақ айыл болды. Көп мініліп, арқасы… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
