қапылу

1. (Түрікм.: Красн., Небид., Ашх., Таш., Мары; Ақт.: Тем., Жұр.; Қ-орда, Арал; Гур., Маңғ.) асығу. Сондайма неге қ а п ы л ас ы ң, әлі уақыт бар (Түрікм., Ашх.). [Түрікменше ховлукмак (Рус.-туркм. сл., 1956); өзб. ховлукмак (Узб.-рус. сл. 1959)]. 2. қысылу, асып-сасу, қиналу. Қ а п ы л с а қайт деп отырсың маған! Қ-орда., Арал). Мәшине іздеп қ а п ы л ы п жүрген шығар (Ақт., Тем.). Кіл қ ап ы л у... Сен де бір жағынан бізді қызыл танау ғып болдың ғой – деді (Ә. Нұрп., Сең, 66). Әншейінде өз етегіне өзі сүрініп қ а п ы л ы п жүргенімен… (Ә. Кекіл., Құс қан., 267). 3. (Ауғ.; Ир.) кешігу. Үйде болса үш мүсәпір отыр еді, сөйлесемін деп тойыңа қ а п ы л ы п қалдым (Ауғ.)