- қанды ауыз
- (Ақт.: Ырғ.; Қ-орда, Арал) саға, көмей. Егін суарылып болған соң қ а н д ы а у ы з ы н байла (Ақт., Ырғ.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
жеке ауыз — зат. Бірауыз, қанды ауыз, жезді ауыз, шиті, берен мылтықтың бір түрі. Бір ғана оқпен атылады. Қазақ ұсталары ертеректе қолдан соққан. Жеке ауыздың бөлшектері құндақ, оқпан, шүрпі, шаппа, сирақ. Жеке ауызға оқты аузынан салады … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
аушы — зат. Аң, құс аулаушы адам, аңшы. Қанды ауыз. Оралымды, құтты, аң көп түсетін (қақпан). зат. Ау құрып балық ұстайтын адам, балықшы … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
қошалдық — зат. Көңілі толғандық, ризалық, қанағаттанғандық. Билердің барлығы да балаға деген қ о ш а л д ы қ т а р ы н жасыра алмай, бір бір ауыз тіл қатты (Ж.Ахмади, Айтұмар, 316) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі