- қамашау
- Қ-орда., Арал) тар орын, қоршау. Тақымнан босаған жануарлар мынау тар қ а м а ш а у д а қалғысы келмей... сай табанына қарай сатыр-күтір домалай жөнеледі (Ә. Кекіл., Үркер, 251). Өз тірлігін дүниеден бөлген қапас қ а м а ш а у қуыста дем алмай тұншығып барады (Ә. Нұрп., Курл., 156)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
