қам

1

(Жамб.: Шу, Св.; Шымк., Мақт.; Қ-орда: Сыр., Жал., Арал, Қарм.; Түрікм., Таш.) шикі, шала, піспеген. Балам, қауын әлі қ а м, піскен жоқ, қ а м қауынды жеуге болмайды Қ-орда., Сыр.). Қ а м да болса әкел (Шымк., Мақт.). Оһ, мына қауын қ а м ы р а қ екен (Жамб., Шу). Ол кезде жайды қ а м кірпіштен салатын еді (Түрікм., Таш.)

2

(ҚХР) шаман, бақсы, балгер