қақсу

1

(Гур.: Маңғ., Есб.; Орал, Казт.; Қ-орда, Арал; Түрікм.: Красн., Таш.; Ақт., Ырғ.; Қост., Жанг.) қаңсу. Қазан сусыз отта тұрып қ а қ с ы п кетті (Гур., Маңғ.). Домбыра жел тиген соң қ а қ с ы п бара жатыр (Орал, Казт.). Осы үйдің шелегі қ а қ с ы п тұр (Қост., Жанг.). Ол арба жаздай далада тұрып қ а қ с ы п тұр ғой Қ-орда., Арал)

2

(Қ-орда: Қарм., Сыр., Шиелі) шөлдеу, қақтығу. Мал судан қ а қ с ы п тұр Қ-орда., Қарм.). Көбіне жеритін сиырлар сусыз қ а қс ы п жүреді («К-зшылар үні»)