албар

(Көкш., Қ-ту; Қ-орда: Сыр., Тер., Жал.; Қост.: Семиоз., Торғ., Жанг.; Қар., Қарқ.) ашық қора. Жұбаныш, а л б а р д а ғ ы сиырларға көз салдың ба? (Қост., Семиоз.). А л б а р д а тұрған көк шолақ ат күректің тықырымен Егеубайды танып, жем іздеп, оқыранып қойды (Б. Майл., Шығ., 260). – Қағынғыр, сүйенесің тіл мен жаққа. Тықылдақ қылған сені сор ма, жақ па? Бұзауды тауып алып, суғарып кел, Тез барып а л б а р д а ғ ы шөп сал атқа (Б. Майл., Шығ., I, 283). Ақырын басып, таяққа сүйеніп, а л б а р ғ а қарай келе жатқан Сүңгірәліні көрді (Ғ. Мүсір., Оян. өлке, 350). Ушаковтың кеңсесі мен қонақ үй түгел а л б ар ы н а дейін тастан қалаттырған (Ғ. Мүсір., Оян. өлке, 373). А л б а р ішіне он шақты бала жиналып қалды (Ғ. Мұст., Дау. кейін, 123). [Түрікше амбар қора, қойма (Тур.-рус. сл., 1977, 52); саха. олбуор сарай (Як.-рус. сл., 1972, 269). Чуваш тілі диалектісінде ампар қора (Л. Серг., ДСЧЯ, 10). Жазба ескерткіштерде анбар сарай (Ә. Надж., ИССТЯ, 240); азбар мал қорасы (А. Курыш., ИЛТАС, 78); анбар қойма, қазына сақтайтын орын (А. Бор., ЛСТ, 51); парсы тілінде әмбар склад, қойма, зат сақтайтын орын (Пер.-рус. сл., 1, 1983, 128)]