күсу

1

Қ-орда., Қарм.) аулақ болу. Мұндай жарамсыз істен к ү с у қажет Қ-орда., Қарм.)

2

Қ-орда., Арал; Ақт., Ырғ.; Гур., Маңғ.) сыру, қабу. Қойдың жабағысын шекпеннің ішіне к ү с е м і з (Ақт., Ырғ.). Қой жүнінің талдырмасын шидем қылып к ү с е д і (Гур., Маңғ.)

3

(Гур., Маңғ.; Монғ.) ұру, соғып салу, сабау. Айтқанға көнбеген соң, әкесі бәлемді оқсатып тұрып к ү с т і-а й дерсің (Гур., Маңғ.). Қара түйені қамшымен к ү с і п қап едім, орнынан атып тұрды (Гур., Маңғ.). «Малғұн-ау, ертең цагаан сардың бір жаңасы екенін сезесің бе, жоқ па?» деп, қолындағы сыпырғышпен жон арқадан к ү с і п өтті (М. Құрман., 281)

4

Қ-орда., Арал) сыпырып-сиырып, жиып алу. Саудагер магазиннен арзан затты к ү с і п алады да, қымбатқа сатады Қ-орда., Арал)

5

(Ақт., Қараб.) толып жүру, қаптап жүру. Қойлар Қарабұтақ өзенінің бойында к үс і п жүр (Ақт., Қараб.)

6

(Гур., Есб.; Орал: Орда, Жән.) ұрсу, сөгу. Өзін Мұсаның моласынан қалаға жеткенше к ү с і п едім, бір сыр берген жоқ (Гур., Есб.). Ниет Сыбанды жұрт алдында ал келіп к ү с т і, ал келіп к ү с т і деңіз (Орал, Орда)

7

(Шығ.Қаз., Ү-Н.) құйып жіберу. – Әй, ананың ұнды ауызға к ү с і п салғаны қалай? (Шығ.Қаз., Ү-Н.)