күде

1

(Қ-орда: Сыр., Жал., Арал; Ақт.: Ырғ., Ойыл; Түрікм., Таш.) шөптің астық, бауларының үйіндісі, шөмеле, шошақ. Біздің колхоз егінді баулап, к ү д е г е үйді Қ-орда., Арал). Тарыны орылған бойда сабақтарының түбін сыртына, масақтарын ішкі бетке жіберіп бүркемелеп к ү д е г е салып жинайды (Ақт., Ойыл). Кеше кешкісін жұмыстан қайтып келе жатқанда бір к ү д е шөп ала келгенмін (Түрікм., Таш.). [Түрікменше күде (Туркм.-рус. сл.); қарақ. гуди (Карак.-рус. сл., 1958).] қ. күпәнә, кебен.

2

(Гур., Маңғ.; Түрікм., Красн.) қоржын аузының ілгегі. Алдыңдағы қоржынның к ү д е с і н ағытып жібере ғой, шырақ! (Гур., Маңғ.). Қоржынның к ү д е с і н ілмеп пе едің? (Түрікм., Красн.)

3

(Қост., Жанг.) асау биені сауғанда артқы оң аяғын мойнына тартып байлап қоятын арқан, жіп. – Апа, к ү д е қайда қалған, биенің сауыны келді ғой?! (Қост., Жанг.)