күбіту

1. (Алм.: Кег., Нар.) көпіріп сөйлеу, бөсу. Қиясбай к ү б і т е сөйлеп отыр екен (Алм., Кег.). 2. (Алм., Шел.) қардай борату, жаңбырдай жаудыру. Тоғай арасында оқ даусы анда-санда бір естіліп тұр еді, жазыққа чыға келгенде к ү б і т т і (Алм., Шел.)