- аламай
- (Қост., Жанг.; Жезқ., Ұлы.) айнала, төңірек. Ат осы а л а м а й д а жүрген шығар (Қост., Жанг.). А л а м а й д а ешнәрсе көрінбейді, айналып шықтым (Жезқ., Ұлы.). Осыдан екі күннен кейін ауыз үйдің терезесі а л а м а й ы м е н ойылып тасталды (Ғ. Мүсір., Оян. өлке, 274)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
