көсе

1

(Гур., Маңғ.) жағадан суға қарай сұғынып жататын қайраңды енсіз жер. Ағын айдаған құм үйіле келе, теңіз астынан к ө с е пайда болады (Гур., Маңғ.). Суға сұғынған тар к ө с е н і ң басында о жер, бұ жерде қалқиып-қалқиып қарауытып тұрған түрікпендердің жел қайығынан басқа ештеңе көзге түсе қоймады (Ә. Кекіл., Үркер, 447)

2

(Қост., Об.) егеуқұйрық, атжалман. Тауықтың бір балапанын к ө с е жеп кетіпті (Қост., Об.)