- кілт
- (Гур., Маңғ.; Орал, Жән.; Рес.: Орын., Омбы) құлып. Сен тас үйге (қ.) к і л т сал да, ағаш үйге (қ.) кел (Гур., Маңғ.). Мақсұттың есігінде к і л т тұр, адамдары қайда кетті екен? (Орал, Жән.). Мен неше кілт сатып алдым (Рес., Омбы)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.