кәуір

(Жамб., Шу) жау, дұшпан. Ей, сен, немене, к ә у і р жаулап келіп пе ең? К ә у і р г е қарсы шығып күресті (Жамб., Шу). Жүрегі теріс, жүзі бөтен жады к ә у і р г е біреудің ақ жұмыртқа сары уыз перзентінің абыройын тонатты... деген айып тағып тұр (Ә. Кекіл., Үркер, 571)