кәте

(Алм., Кег.; Қ-орда: Сыр., Арал; Ақт., Ырғ.; Қост., Жанг.; Гур., Маңғ.; Көкш., Еңб.) дұрыс емес, жаңсақ, қате. Тәте, айтсаң айтарсың, бірақ к ә т е айтпа (Алм., Кег.). Ол айтса, к ә т е айтпас деп ойлап қаласыз (Ақт., Ырғ.). Кешіре көрің, жақсылар, Жүйрігің к ә т е жазыпты-ай! (Гур., Маңғ.). – Алла жақсылығын берсе жабысқан пәлені көрерміз. Дәміміз к ә т е кетпейтін еді, – деп, молла әжеме тесіле қарады (С. Жүн., Өшп. ізд., 54)