кеспір

кеспір
(Гур., Маңғ.; Түрікм., Таш.) түр, әлпет, кескін, сиық. К е с п і р і жаман адамнан жақсылық шыға бермес болар (Гур., Маңғ.). Мынадай к е с п і р і нашар затты алар ма адам (Түрікм., Таш.). Осы сәтте Рақымбайдың көз алдына өзі қуған әлгі ақсақ немістің к е с п і р і келді (С. Сейіт., Сөз., 28)

Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. . 2005.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Смотреть что такое "кеспір" в других словарях:

  • кеспір — кетті. жерг. Кескінін жоғалтты, ұсқынсызданды. Тарлау, құм сорасы, майсасыр мен шаянбунақтан к е с п і р к е т і п, сарғайып солып, қурап біткен (О. Бөкеев, Өз отың., 11). Кеспір сөз. жерг. Кесепатты сөз, қаңқу сөз. «Неменеге жинайды, сараңданып… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • кеспірсіз — (Орал, Орда; Түрікм.: Таш., Ашх., Мары) түр әлпетсіз, кескінсіз, сиықсыз. Мынадай к е с п і р с і з затты да алар ма адам (Түрікм., Таш.). К е с п і р с і з кең даланы кезеп көрем, Мен саған күнде оңаша көз жеткерем (Х. Ерғ., Құр., 143) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • кеспірсіздік — зат. жерг. ауыс. Келеңсіздік, жөнсіздік. Аңдап отырсақ, оның әңгімелерінің көпшілігінен кейбір к е с п і р с і з д і к к е бағытталған уытты сатираны да байқайсыз (Қаз. әдеб., 28. 11.1975, 3) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • кеспірсіздеу — сын. Кескінсіздеу, тұрпатсыздау. Қасындағы мыжырайған әнебір к е с п і р с і з д е у кәрі лақса – Қисым деген шал (Қаз. әдеб., 01. 11. 1974, 4) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • бейкеспір — сын. Кеспірсіз, сұрықсыз, сиықсыз. Осынау тұман бас алдырмай сабалаған нөпір нөсердің соққысынан сау тамтығы қалмай, б е й к е с п і р болған даланың дал дұл сықпытын көрер көзден жасырғысы келетін шығар (О. Бөкеев, Қайдасың., 187) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • қазан — I зат. сөйл. 1. Қазандоп. Қ а з а н ойынын қыс уақытында мұздың үстінде, ал жазда тақыр алаңдарда ойнауға болады. Ойынға қатысушылардың әрқайсысының басы қайқы қақпа таяғы және барлығына ортақ добы болуы керек (Б.Төтенаев, Қаз. ұлт. ойын., 61). Қ …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • шаянбунақ — зат. бот. Шөптің бір түрі; шаянмойын. Торлау, құм сорасы, майсасыр мен ш а я н б у н а қ т а н кеспір кетіп, сарғайып солып қурап беткен (О.Бөкеев, Өз отыңды., 11) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»