кернай

1

1. Қ-орда., Арал; Қост., Жанг.; Монғ.) пештің, самаурынның қаңылтыр мойны, керней. Мына жатқан к е р н а й д ы аяқ астынан алып қой (Қост., Жанг.). Суық түссе к е р н а й м е н пеш жағамыз (Монғ.). 2. (Монғ.) түтіндік

2

(Монғ.) үрлемелі аспап, керней. Сырттан к е р н а й дауысы шығып, қуғыншылар келіп қалғандығы білінді (М. Құрман., 137). Мешіттің аспалы мұнарасына ілінген қоңырау үні қаңғыр-күңгір. К е р н а й мен дабыл дауысы даңғыр-дұңғыр, азан-қазан (Д. Нац., Шығ., 148)