керме

1

(Гур., Маңғ.; Түрікм.: Ашх., Красн., Таш., Мары; Рес., Орын.) кілем сияқты тоқылып көбіне сәндік үшін керегеге ілінетін, ішіне киім-кешек, ұсақ-түйек заттар салынатын қалта. Көйлегіңді к е р м е н і ң ішіне салып қой (Гур., Маңғ.). К е р м е н і ң ішін қара, сабақты (қ.) содан табасыңыз (Түрікм., Ашх.). Участокте қалы кілемдер мен басқұрлар, к е рм е л е р жақсы орналастырылған («Жұм-шы», 12.02.1950). К е р м е н і киізден жасап, бетіне оймыштап өрнек салады (Рес., Орын.)

2

(Монғ.) шымылдықтың желбіршегі

3

(Монғ.) ат байлайтын жер. Ермек ұйқысын қандырып оянған кезде, жалбас қаракер де к е р м е д е ұйықтап тынығып алады (М. Құл., Таңд. шығ., 41). Қарттар к е р м е г е атын байлап Ермектің әке-шешесі отырған үлкен үйіне қарай бұрылды (М. Құл., Таңд. шығ., 41)