- керім
- 11. (Орал, Жән.; Гур.: Есб., Инд.; Көкш., Щуч.) жақсы, тамаша, әдемі. Ол өлеңді к е р і м айтады (Орал, Жән.). Ауылға баратын машина табылып, к е р і м болды ғой (Орал, Жән.). Мына қармақ к е р і м екен, маған бере тұршы (Көкш., Щуч.). 2. (Гур., Маңғ.; Ақт., Қараб.) таңырқарлық, ғажап. Абайдың сөзі к е р і м ғой, өзі де көруге сияқатты адам болса керек (Гур., Маңғ.). Ол: – Тіпті бар ғой, к е р і м! – деп тамсанады (Т. Ахт., Дала., 28)2(Алм.: Жам., Еңб-қаз.; Көкш., Қ-ту) кербез, сәнқой, сылқым. Малдыбай өте бір к е р і м адам (Алм., Жам.)3(Гур., Маңғ.; Сем.: Ақс., Көкп.; Түрікм., Таш.) өте, аса, тым. Күн биыл к е р і м ыстық болып тұр (Гур., Маңғ.). Біздерге қазақ тілінің оқу программасы к е р і м керек (Түрікм., Таш.). Ол к е р і м жақсы жігіт (Сем., Ақс.)4(Шығ.Қаз., Тарб.) ақ топырақ, үй сылайтын топырақ
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.