кемчіл

1. (Алм.: Жам., Еңб-қаз.; Талд., Гв.) тапшы, жетімсіз; зәру. Біз балаға әуелден к е м ч і л м і з, әкем, тек осы ғана (Алм., Жам.). Астық планын орындай алмай к е м ч і л болып тұр (Талд., Гв.). Ол уақытта дүниенің бәрі к е м ч і л болған (Алм., Еңб-қаз.). 2. (Алм., Кег.; Талд., Гв.; Сем.: Көкп., Ақс.) жетіспеушілік, кемістік, ақау. Әңгіменің к е м ч і л жерін өзім айтайын (Алм., Кег.). Хасен армиядан кейін аяғы к е м ч і л екен (Талд., Гв.). К е м ч іл і м і з болса айтыңыздар, шамамыз келгенде жоюға тырысамыз (Сем., Көкп.)