кембағал

(Алм.: Жам., Кег., Еңб-қаз., Шел.; Жамб.: Мер., Қорд., Шу; Қ-орда: Сыр., Жал.) 1. мүгедек, жарымжан, кемтар. Бір баламның аяғы содан к е м б а ғ а л болып қалды Қ-орда., Сыр.). Керекті тас ауыр болмас, к е м б а ғ а л жан тәуір болмас (Мақал; Жамб., Мер.). 2. кедей, жарлы. Бұрынғы уақытта бір к е м б а ғ а л адам болыпты (Алм., Шел.). – Ой, қарағым-ай, соны сөз ғып қайтесің, ол бір жүрген к е м б а ғ а л адам ғой (Алм., Кег.). Бұл бір қатыны өлген к е м б а ғ а л қайын ағамыз еді (Ш. Мұрт., 41-ж. кел.)