зуқит

(Гур., Маңғ.; Алм., Шел.) өтірікші, суайт. Ой ол бір жүрген з у қ и т қой! (Гур., Маңғ.). Өзі з у қ и т болғанда сондай, кімді де болса алдап жүре береді (Алм., Шел.)