зәк

1

(Жамб.: Шу, Жуа., Жам.; Ауғ.; Ир.) дым, дымқыл, сыз. Жерге жатып едім з ә к ұрып тастапты (Жамб., Жуа.). Үйдің еденіне шіләк төксе, з ә к өтпейді (Жамб., Шу). Зәк басу – дымқылданып көгеру. Алма ағаштарының түптерін з ә к басыпты (Жамб., Жам.). қ. зәй, ыза.

2

(Гур., Маңғ.) кекесін, мысқыл. Онысын кім білсін, әйтеуір күлкісінде бір з ә к бар (Гур., Маңғ.)