зейіл

зейіл
(Ақт., Ырғ.; Орал, Орда; Рес., Орын.) зейін, назар, ықлас. Сара, сенің з е й і л і ң кімге ауып отыр (Ақт., Ырғ.). Үйдегілердің бәрінің з е й і л і төрдегі кісіде (Орын., Ад.)

Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. . 2005.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Смотреть что такое "зейіл" в других словарях:

  • зей су — (Түрікм.: Ашх., Мары) сор жерден шығатын ащы су. Мыналардың бәрі з е й с у, ішуге жарамайды (Түрікм., Таш.). [Түрікменше зей дымқыл, ылғал (Туркм. рус. сл.)] …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • зейілді — (Алм., Шел.) зейінді, зерек, ұғымтал. Ол – менің қызым, өте з е й і л д і бала (Алм., Шел.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • зейір — зат. көне Мұрынға өткізілген айшықты шығыршық …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

  • зей — (Қарақ.) дымқыл, сыз. Үйдің ішінде з е й бар ма, иығым құрысып қапты (Қарақ.). қ. зәк, зәй, ыза …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • ізей жер — (Түрікм., Таш.) су жатқан сызды жер. Құмның етегі і з е й ж е р болған соң онда там салмақ тұр ғой, қара үй де тігуге болмайды (Түрікм., Таш.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • колізей — ю, ч. Амфітеатр Флавієв у Римі …   Український тлумачний словник

  • Колізей — іменник чоловічого роду споруда в Римі …   Орфографічний словник української мови

  • күзей — (Ауғ.; Ир.) солтүстік …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

  • көзей — зат. көне. Қол астындағы бағынышты елі. Бұл оның Қоқан хандығына қарсы шығып, өзіне қараған алпыс үйлі к ө з е й і н ертіп, Торғай бойындағы қалың қыпшақтарды сағалап жүрген кезі екен (Ел аузынан, 67) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

  • Геном (роман) — У этого термина существуют и другие значения, см. Геном (значения). Геном Автор: Сергей Лукьяненко Жанр: Научная фантастика …   Википедия


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»