жырғау

1

(Монғ.) ләззат, игілік. Олар күң салып, күлін шығартып, көлбеп жатуды ж ы р ғ а у деп санайтын (М. Құрман., 30). Мұрат, сеніңше ж ы р ғ а у деген не? (М. Құрман., 32)

2

1. (Жамб., Қорд.; Монғ.) жетісу; рақаттану, ләззаттану, жадырау. Біз ж ы р ғ а п отырмыз (Монғ.). Көктоғайдағы Дәуіт деген сарт шойын соқа әкеліп беріп, ж ы р ғ а т п а с еді, оның да қарасы әлі көрінбейді (С. Әбілқ., Оспан батыр, 17). Ләнжуден ары Бежінге дейін поезд үш тәулік жүреді екен, әшейін не қыласың, атамызда көрмегенді, ботамызда көріп, ж ы р ғ а д ы қ та қалдық (Қ. Жұм., Соңғы..., 2 кітап, 146). Қолында молдамыздың ұзын шыбық, Шықпыртып жас қозыдай айдап ұрып. Үш жылдай, «Әліп, би» деп әлі жүрміз, Молда ғып ж ы р ғ а т қ а н ы қалсын құрып (А. Бап., Өлең., 30). Байсал ж ы р ғ ағ а н екенсіңдер онда (М. Құрман., 52). ...Енді шай құюға кіріскен, бәйбіше, қонақ келсе әңгімелесіп ж ы р ғ а п қаламыз (М. Құрман., 203)