Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
жыбырлағансу — жыбырлағансы етістігінің қимыл атауы … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
жыбырлағансы — ет. Жыбырлаған болу, жыбырлаңқырау. Бір біріне қағазша желімделіп қалған, қансыз сөлсіз ерні емісеміс ж ы б ы р л а ғ а н с ы д ы (С. Оспанов, Сопы., 4) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
жыбырлақ — зат. Қойда болатын жұқпалы індет … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
көктем — ауруы. сөйл. Жыбырлақ. Жыбырлақты жергілікті жерде к ө к т е м а у р у ы деп те атап жүр. Өйткені мал көктемде жиі ауырады (С. Омаров, Қозы ауруы, 75). Көктем тоқсан. Көктемнің үш айы (наурыз, сәуір, мамыр) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
жыбырлауық — зат. в ет. сөйл. Жыбырлақ. Қойлар, әсіресе тоқтылар ж ы б ы р л а у ы қ п е н ауыра бастады (Ә. Жылқышиев, Мешін жылы, 7). Ж ы б ы р л а у ы қ – малда болатын ауру. Ішек іріп кетеді. Көбінесе көктемде, күзде кездеседі. Бұл ауру соры көп, ащы… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
кер — I зат. г е о г р. Керіліп (созылып) жатқан биік жер. Мал к е р д е жайылып жатыр. Түсіндірме сөздікте жер бедеріне байланысты жалаң, жүрекше, к е р, мұрын, текше сөздері жоқ (Қаз. әдеб., 28.08. 1987, 14). Кер бетеге. бот. Қырда өсетін бетегенің… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
шұқырынды — сын. жерг. Ойыс ойыс, шұқыр шұқыр. Мынау көрінген «Қамысақты» дейтін көліміз. Осының маңайы жыбырлаған ш ұ қ ы р ы н д ы томар. Әр томарға 4 5 үйден қонып, бөлекбөлек отырғандары (Б.Майлин, Шұғаның белгісі, 7) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
