жуырқан

(Алм.: Іле, Еңб-қаз.; Жамб.: Мер., Қорд.; Қост., Об.; Көкш., Қ-ту; Қар., Шет; Гур., Маңғ.; Орал, Чап.; Түрікм.: Красн., Таш.; Қарақ.) көрпе. Қонақ балаға ж у ы р қ а нн ы ң қалыңын бер (Алм., Еңб-қаз.). Ж у ы рқ а н жамылып жат (Жамб., Қорд.). Ж у ы рқ а н д ы бойыңа шақтап жамыл (Гур., Маңғ.). Далаға жатсақ деп едік түн салқындау ғой деген болу керек, екі-екіден ж у ы р қ а н тасталыпты (Түрікм., Красн.). Төр алды сірескен жүк, астында текеметтер, одан жоғары қызыл ала, көк ала ж у ы р қ а н д а р бүктесіні десте-десте (Ғ. Сл., Арм. ағ., 131). Гүлнұр сумкадағы ж у ы р қ а н көрпені жайып, сырт киімін соның үстіне тастады (Ө. Қан., Құд., 212). Төр алды сірескен жүк: шайы ма, жібек пе ж у ы р қ а н (Ғ. Сл., 190). қ. жорған.