жона

1. (Қост., Аман.; Жезқ., Ұлы.; Орал, Орда; Қ-орда: Арал, Сыр., Жал.; Ақт.: Ойыл, Ырғ.) ердің екі қапталының астына ғана салынатын желдік, қапталдық. Аттың ж о н ас ы н қалыңдап жасау керек (Қост., Аман.). Балам, ер-тоқымның ж о н а с ы тозып қалыпты ғой, жөндеттіріп алсаңшы Қ-орда., Арал). Ердің ж о н а с ы бар ма? (Ақт., Ойыл). Ж о н а с ы бос ерден құлап қаласың (Ақт., Қараб.). 2. (Гур., Маңғ.; Орал: Казт., Жән., Орда; Түрікм.: Красн., Небид., Ашх., Таш.; Қарақ.) былғары тоқым, асты киіз, үсті былғары әбзел. Ж о н а н ы сәндікке салады (Гур., Маңғ.). Ақбас ерге ж о н а жарасады (Гур., Маңғ.). Қонақ мінетін атқа ж о н а сал (Орал, Жән.). Атқа ж о н а тоқым сал (Орал, Казт.). Біз ж о н а н ы киізден де, былғарыдан да жасаймыз (Орал, Орда). Ердің ж о н а с ы қалың болса, аттың арқасына жайлы болады (Қарақ.). Алыс жер емес, ж о н а салып міне сал (Түрікм., Красн.). Тіпті ол атты алып қайтпақ боп, бір ж о н а, бір ноқтасын қолтығына қысып, сыртқа да шықты (Ә. Нұрп., Қан мен тер, 210). 3. бунақ-есек, өгіз және солар сияқты жүк тиелетін хайуандардың жүк астына қойылатын тоқым (М. Қашқ., III, 36). 4. Қ-орда., Арал; Гур., Маңғ.) тебінгі тоқым