жә

1

(Сем.: Аяг., Абай; Монғ.) ал, жарайды. Ж ә, сөздің тоқ етерін айтшы (Сем., Абай). Ж ә, ақсақал, әңгіме айта отырыңыз (Сем., Аяг.). Ж ә, жігіттер! Мынау алдыңда жатқан кекті жауың – Тәкежанның қосы (М. Әу., Абай жолы, II, 97). Айтқан сайын әрбір сөз, Ақылға сап қызы тез. “Ж ә!” деп түйін айтады (М. Сұл., Шыңғыс хан, 40)

2

(Қост., Жітіқ.; Рес., Орын.) я, не, немесе. Ж ә адаққы (қ.), ж ә басқы дыбысы бөлек айтылады (Рес., Орын.). Ол өзі ж ә ден саулыққа, ж ә адамшылыққа қатысы жоқ нәрсе (Қост., Жітіқ.). Мұны бір күнде ж ә бір жетінің ішінде өзгертуге болмас (Х. Есенж., Ақ Жай., 1 т., 29)