қаншық — зат. Ит тұқымдас хайуандардың ұрғашысы … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
аншық — (Қарақ.) топса. Қапының а нш ы ғ ы сынып кетіпті (Қарақ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қаншы — зат. сөйл. Адам тамырынан қан алып емдейтін адам. Басы ауыру, сақинасы ұстау кезінде қ а н ш ы шеке тамырды шекіп, аздап қан алатын болған (Қаз. этнография., 3, 440) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
алақаншықтану — алақаншықтан етістігінің қимыл атауы … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
алақаншықтату — алақаншықтат етістігінің қимыл атауы … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
алағаншық — 1 (Көкш.: Щуч., Еңб.; Қар., Қарқ.) бір ашылып, бірде қайта соққан боран. Қыстыгүні а л а ғ а н ш ы қ боран жиі болып тұрады (Көкш., Еңб.) 2 (Жамб., Шу) суық жел. Бізде күншығыстан соққан желді а л а ғ а н ш ы қ дейді. А л а ғ а н ш ы қ соққанда… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
алақаншықтау — (Қар., Нұра) әлсіз желден қардың борай бастауы. – Иә, байқадыңдар. А л а қ а н ш ы қ т а п жатыр ғой. Боран болып кетпесін кім біледі… (Ғ. Мұст., Дау. кейін, 203) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қызылқаншық — (Жезқ., Ұлы.) бидайдың сорты. Біздің колхоз қ ы з ы л қ а н ш ы қ бидайды орып болды (Жезқ., Ұлы.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
тышқаншық — (Ақт., Ойыл; Қост., Семиоз.) жүгірмек (түйенің, жылқының ауруы). Сары ат т ы ш қ а н ш ы қ болып қалыпты (Ақт., Ойыл). Совхозда бес түйе бар еді, соның біреуі т ы ш қ а н ш ы қ т а н өліпті (Қост., Семиоз.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ақаншы — зат. Ақан аумен балық аулаушы адам. Теңіздегі а қ а н ш ы л а р ғ а табыс етілуге тиісті еді (Қ. Құрманғалиева, Атырау., 29) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі