жаутаңдауық — зат. Жаутаңдай беретіндік, жаутаңшыл (Ш. Мұртазаев, Қызыл жебе, 47) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
жаутаң — зат. Түлкінің күшігі. Базардан базар барып бөз алмадым. Оңаша, жалғыздыққа төзе алмадым, Түлкінің ж а у т а ң ы н д а й сені көрсем, Құшақтасып өлсем деп көз алмадым (Соц. Қаз., 02. 04.1991, 4) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
жәутеңдеу — (Түрікм., Красн.; Алм.: Шел., Еңб қаз., Жам.; Жамб.: Луг., Жам.; Қарақ.; Өзб., Бост.) жаутаңдау. Бала маған ж ә у т е ң д е п қарай берді (Түрікм., Красн.). Тотия ж ә у т е ң д е п Тутанға бір, Зергүлге бір қарады (Ш. Мұрт., 41 ж. кел., 72, 168) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ағайлас — ет. сөйл. «Ағай» деп айту, «ағай» деу. Қабақтарды қабақтар абайласып, Бозбалаға ботагөз «а ғ а й л а с ы п», Жанарлары жаутаңдап қалғанында, К ү р с і н ед і ке кс е л е р с а м а й қ о с ы п (Е. Ибраһим, Оқжетпес, 238) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі