- жаңқа
- (Алм., Кег.) қарағай. Әбіш соққыны (қ.) әпкеші, ж а ң қ а н ы жарайын (Алм., Кег.). Ж а ң қ а н ы тастай бердім де құнысып, екі бетімді алақаныммен қалқалап, құрысып қалдым (Б. Соқп., Біз де бал. бол., 60)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.