жам

1

1. (Шымк.: Қызылқ., Шәу.) табақ, ыдыс. Ет салатын шұңғылдау ыдысты ж а м дейміз (Шымк., Қызылқ.). 2. (Шымк.: Түлк., Сайр.; Жамб., Жам.; Қ-орда, Қарм.) леген, шылапшын, кірлен. Ж а м д ы тамға енгізіп қой (Шымк., Сайр.). Ж а м қайда? әкел, мейман қол жусын (Жамб., Жам.). Ж а м ғ а қол жуды Қ-орда., Қарм.)

2

(Жамб.: Жам., Шу) қызылшаның жарамсыз қалдығы. Қызылша егетін колхоздарда ж а м көп, оны текке қалдырмайды, пайдаланады (Жамб., Жам.)

3

(Рес., Орын.) ру, ата. Жағалбайлы бірнеше ж а м ғ а бөлінеді. Малатау жеті ж а м болады: бір ж а м ы – Шұбар, екінші ж ам ы – Бұқар осы жерге орналасқан (Рес., Орын.)

4

(Гур.: Маңғ., Тең.) теңіздің терең, өзек жерлері. Тымық күндері де ж а м н ы ң беті толқып жатады (Гур., Маңғ.). Теңізде балықтар ж а м ғ а жатады да, қыстыгүні өзенге қарай өріп шығады (Гур., Тең.)

5

(Қост., Семиоз.) үйінді, бопыр, боқтық

6

(Шымк., Түркіс.) барлық. Ж а м әулие жиналдық, басты болып Арыстан боп (Шымк., Түркіс.)

7

(ҚХР) айна сияқты зат