- жайшылық
- (Гур., Маңғ.) жай, жер. Оның баратын ж а й ш ы л ы ғ ы осы (Гур., Маңғ.)
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
жайшылық
Смотреть что такое "жайшылық" в других словарях:
божбандау — (Орал, Казт.) бажылдау. Ол, жайшылықтағысы былай тұрсын, бюрода да б о ж б а н д а п отырады (Орал, Казт.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
кәні болу — 1 (Монғ.) дән риза болу. Сын кезеңнен мүдірмей өткен, малын бәз баяғыша аман бағып, төлін жайшылықтағыдай өрбіте өсірген малшылармен жолығып, табысына к ә н і б о л ғ а н д а мерей тасиды («Ж. өмір», 11.08.1982) 2 (ҚХР) дәндеу, дәнін алу … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
мінәсәр — (Жамб., Мойын.; Шымк., Мақт.) жарасымды, үйлесімді. Жайшылықта ажарына м і н ә с ә р жарасып тұрған сүйкімді шұқыр ұрты суала қалыпты (С. Омар., Қызыл.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
бәйекшіл — сын. Бәйек болғыш, бәйектегіш. – Иә, Тоқа, жайшылық па? – деп, б ә й е к ш і л дауыспен сұрады (О. Сәрсенбай, Шеңбер, 57) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
иіскеленшек — сын. Иіскелене беретін, көп иіскегіш. Аруана атаулы жайшылықты оттау, күйсеуден танып, бура жағалап и і с к е л е н ш е к бола бастаған кез (С. Елубаев, Ойсыл қара, 35) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
шажамай — зат. Қамшының өрімі мен алақанының жалғасқан, бүктеліп тұрған жері; екі бөлігінің біріккен тұсы. Жайшылықта қамшыны ілгенде ш а ж а м а й ы н а н іледі (Қаз. этнография., 3, 416) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
ірбіз — зат. көне. Қабылан (леопард). Жайшылықта мардымсып жүретін өр көңіл батырсымақтардың күтпеген жерден, қамыс арасынан өзіне қарсы атылған і р б і з, барыс, арыстандардан үрейлері ұшып кетті (І.Есенберлин, Алмас., 22). Әбілхайыр і р б і з терісінің … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
