- әщі шайнау
- (Өзб., Ташк.) қиналса да шыдау, төзу, біреудің қажетін өтеу
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
Қазақ тілінің аймақтық сөздігі. - Алматы: « Арыс» баспасы. Ғ.Қалиев, О.Нақысбеков, Ш.Сарыбаев, А.Үдербаев. 2005.
қарпу — ет. Басқан киізді жақсылап пісіру, ширату, кіріктіру үшін қағу, ұру; аяқпен тебу. ет. Ауызды толтыра шайнау, молынан асау … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
тіс — зат. Тамақты шайнауға немесе тістеп үзуге бейімделген, ауыз қуысындағы қатар түзілген сүйек мүше … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
шалу — 1 (Маң.: Маңғ., Шевч.) домбыра, қобыз, сырнай тарту. Бұл етістік көбіне домбыра шал, күй шал деген сияқты тіркес түрінде қолданылады. Домбыраға күй ш а л а білу үлкен өнер ғой (Маң., Маңғ.). Домбыраны жақсы ш а л а т ы н көрінесің, енді бір… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
кәрез — зат. кәс. Балауыз ұяшықтары (сотка). Балды омартадағы балауыз ұяшықтардан (к ә р е з) алатыны да баршамызға белгілі (Ол кім? Бұл не? 1, 174). Сондықтан ол балы бар к ә р е з д е р д і ашып, араларды азықтандырып отырады (Қазақст. ауыл шаруаш., №5 … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
нымсағыз — зат. жерг. Ауада қатып қалатын, қара түсті жабысқақ май; смола. Қолынан келер өнері – жерсағыз бен н ы м с а ғ ы з шайнау (Д. Бейсенбекұлы, Әулиеағаш., 3) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі